1. Knubbel der Kölsche Funke rut-wieß vun 1823 e.V. - Rote Funken Köln

Knubbeltour 2006

1. Knubbel
Kölsche Funke rut - wieß vun 1823 e.V. - Rote Funken Köln

1. Knubbel der Kölsche Funke rut-wieß vun 1823 e.V. - Rote Funken Köln


freiburg_2006

2006

Knubbel - Tour nach Freiburg

vun Drihpitter (Hermann Josef Müsch)

MER SIN DREIGESTEEN  !!!

Nor ävver ens höösch. Ich sullt doch üvver uns Knubbeltour schrieve!

Et wor ävver och alles vill zo oprägend. Dobei fing doch alles janz harmlos an: Su wie immer, suzosage.

Norjo, nit janz: en denne letzte Johre hatte mer et geschaff, met nit mieh, als wie en halve Stund Verspädung fottzokumme; dis Johr wor et jet mieh, als wie en dreiveedel Stund!

Wo dran dat looch? Dodrüvver „schweigt des Sängers Höflichkeit“.

Ävver söns wor et wirklich wie en jedem Johr: Unmenge vun Proviant – vürnemmlich en flüssiger Form – woode engelade, jeder hat sich singe Setzplaatz usgesoht un et Gepäck verstaut, de eetste zwei Keste Leergut kunnten ald widder en de Ülepooz zoröck gedrage wäde, als et dann endlich loss ging.

Noh ener klein Stadtrundfahrt durch unser herrlich Kölle ging dann Richtung Süden, denn mer wullten jo noh Freiburg.

Op dem Wääch dohin wullten mer in Eltville am schöne Rhing en Päusje maache, denn do woren mer zo nem zünftige „Brunch“ – wie mer wall hückzodags säht – engelade.

Ävver noch bevör mer do ankoome, et muß su gäge elef Ohr gewäse sin, alsu zo dä Zick, wann gewöhnlich doheim dä Breefdräger kütt, leefen de eetste Händies heiß: Doheim wor nämlich ne Breef vum Funkemajorat met dä Generalmobilmachung für Sunndaach-Ovend anjekumme. Un weil et jo offensichtlich Funkefraue met Generalpossvollmacht jitt, hatten die dä Breef opgemaht un „verbreiteten die frohe Botschaft in alle Welt“.

Dä, wat wor jitz passeet? Jet genaues stund jo en dem Breef nit dren. Also wood en dem Bus spekuleet op Deuvel kumm erus: Dä Präsidöres hät noch ene Sohn gekräje; de Funke fusioneere met denne Määlsäck; dä Ältestenrat weed verjüngk un ähnliche abstruse Vermutunge geisterten durch dä Bus. Un op eimol wor dat Gerüch do, et neue Dreigesteen weed vürgestellt, denn die Junge sin Funke! Ävver wer künnt et sin ??

Dat jitz bestemmp zwanzig Name kurseete, es doch klor. Ävver keiner woß jet Genaues.

Dat do vürre em Bus en klein Grüppche wor, dat sich janz winnich an däm alljemeine Vermutungsmarathon beteilijen däht, hät uns jo ansich zo denke jevve müsse, ävver dat es en dä allgemeine Oprägung jar nit opgefalle.

Jlöcklicherwiis woren mer dann och bal en Eltville wo mer em Kronenschlösschen afgestiege sin. Do han mer en fürstlich Fröhstöck gekräje und weil dat su jot wor un mer och all richtig Hunger vun dä janze Rätselei hatte, sin mer do bis noh Meddag geblevve.

Dan ging et wigger und gägen sechs Ohr ovends hatten mer dann unser Ziel en Freiburg erreich. Jitz kunnte mer uns all jet fresch maache un staats andunn, denn för dä eetste Ovend wor unser traditionelles Galaessen vürgesinn. Dat sullt em „Greiffenegg-Schlössle“ stattfinge, nem feine Restaurant op nem Felse üvver dä Stadt met nem herrliche Bleck üvver Freiburg.

Weil schön Wedder wor un mer sulang em Bus gesesse hatte, sin mer dann do all zosamme zo Foß hingegange. Uns wood och gesaht, för dä Opstieg op dä Felse jöv et ne Lift. Och wä nit jot zo Foß wör, möht sich also kein Sorg maache.

Sowigg su jot. Ävver dä Lift, dä hät die Funke nicht verkraftet: Et kom, wat kumme moht, dä Lift hät singe Geis opgejovve, jrad als en illuster Schmölzje Funke unger Führung vum Gineral Truffel dren wor. Gottseidank wor keiner vun denne klaustrophobisch veranlag un su han se et dann noh einiger Zick geschaff, widder us dem Dinge eruszokumme. Dä anschließende Opstieg zo Foß wor allerdings nit vun schlächte Eldere!

Ansönste es üvver dat feine Restaurant und dat Galaesse zo sage, dat dä Usbleck vun dä Terrass wirklich schön wor.

Am nächste Vürmeddach han mer dann en Führung durch die Bauhütte vum Freiburger Münster jehat. Die wor wirklich informativ un huh interessant. Allerdings wor dat janze jet vun Zeitnut gepräg, weil mer ens widder zo spät dran wore. Schad, dat sich dat „zo spät dran sin“ us denne ungerschiedlichste Gründe durch die janze Knubbeltour getrocke hät!

Noh dä Führung mohten mer dann flöck zoröck nom Bus, weil dat för dä Meddag Desche om „Schauinsland“ reserveet woren.

Dä „Schauinsland“ es dä Freiburger Huusberg un 1284 m huh. Do sin mer dann met dr Seilbahn erop gefahre un dismol hät och alles jodgegange. Die Fahrt duhrt 16 Minute und wie et Herrjöttche et wullt, wenn dä 1. Knubbel ungerwägs es, wor bovve strahlende Sunnesching. Wigg en et Tal sinn kunnten mer allerdings nit, weil 40 bis 50 Meter unger uns schon de Wolke anfinge.

Op dä Terrass vun dä Bergstation han mer dann leckere Schwarzwälder Spezialitäte wie „Schwarzgeräuchertes“, Obstwässerle und och en annemmbar Bier zo müffele un zo süffele jekräje. Do jing de Stimmung schnell huh und och unsere Kaschemme-Mozart, dä als Vertretung für unsere Franz met wor, hät sing Quetsch usjepack und sich noh Kräfte bemöht unser Pluuteschaaf bei singe Krätzjer zo begleite.

Knubbeltour noh Freiburg         Knubbeltour noh Freiburg

Et wor ene herrliche Nohmeddag, su richtig genöchlich noh Funke-Aat.

Ovends ging et dann noh Bischoffingen. Do wor Weinfest. Zoeets han mir em Hutel Steinbuck, dat loch su medden em Wingberg, zo Ovend gegesse. Dat Esse hät su jot geschmeck, dat mer uns hingerher gefroch han, ob dat nit et Galaesse wor.

Noh dem leckere Esse sin mer dann jot gestärk en et Dorf op dat Weinfest gegange.

Jung, do wor villeich jet loss! „Feiern in allen Räumen.“ Die hatten do 3 Zelte un en große Hall vun dä Winzergenossenschaft met 2 Kapelle und DJ. Dat wor fast wie KaSaBa em Maritim. Do han mer uns unger die fründliche Lückcher gemisch un noch kräftig metgefiert.

Su gäge halve elf kom et Vijelinche met 2 Quadratmeter Öllichtaat an; die han mer dann och noch verputz. Gäge Meddernaach wood et dann langsam Zick, dä anstrengende Dag verlangte singen Tribut: De Äujelcher und de Bein wooden schwer. Zick för de Heija.

Et wor noch en löstige Busfahrt zoröck en et Hutel und wie mer am nächste Dag hüre kunnt, woren einige noch nit möd genoch gewäse ...

Am Sunndach ging et dann noh dem Fröhstöck widder op heim an. Vürgesinn woren noch

4 Stunde Treffen met un bei dä Prinzengarde Mainz. Öm dohin zo kumme, woren 2 Stund Busfahrt engeplant. Weil mer ävver nur ene ganz normale Bus, un keine Düsenjäger hatte un ungerwägs och noch schlääch Wedder wor, han mer statt 2 Stunde 4 Stunde gebruch. Norjo, doför, dat mer jet späder do angekumme sin, sin mer dann och jet fröher widder fottgefahre: Schließlich stund jo noch die üvverraschende Generalmobilmachung en dr Ülepooz om Programm.

Un su wood dat Treffen met dä Mainzer Prinzengarde op en koot – ävver sehr lecker – verspäted Meddachesse und ne Blitzbesök en denne ihrem „Karnevalsmuseum“ reduzeet.

Die Röckfahrt vun Mainz noh dr Ülepooz wood dann natürlich widder vun welde Spekulatione gepräg. Zweschendurch wooden dann en dä hingere Hälfte vum Bus och ald ens Leeder wie „Einmol Prinz zo sin“, „Op dem Maat ston de Boore“ un „Oh, wie bist Du schön“ geüb. Vürre dojeje wor et verdächtig stell!

Bevör mer ävver dodrüvver richtig nohdenke kunnte, wore mer och ald an dä Ülepooz.

Do hatten se all op uns gewaad. Un als „de Katz dann us dem Sack gelosse“ wood, stund fest:

 Mer sin Dreigesteen

Uns Knubbelfründe „Greßschöpp“, „Grielächer“ un „Helpebotz“ maache Prinz, Boor un Jungfrau!

Un wie sich dat su füg: Die hatten em Bus vürre gesesse!

Die Knubbeltour wäden mer bestemp nit su schnell vergesse.

 


Besucher Nr.:

 

(c) 2004 - 2017/ 1. Knubbel der Kölsche Funke rut-wieß vun 1823 e.V. - Rote Funken Köln [Stand: 24.03.2017]
   Webmaster: Ingo E. Müller - Fleutekies